انجمن پرخوران گمنام خراسان

  "در واقع ندای درون خود را به خوبی به او سپرده ایم . ندای درون به منزله ی ارتباط مستقیم خداوند با ذهن و قلب ماست .اما مشکل ها و اراده ی شخصی ما این ارتباط را مختل می کند ."   قبل از آمدن به OA ، من از خیلی چیزها رنجش داشتم و همواره رنجش هایم را به دیگران می گفتم ، به همین دلیل بسیار پرخوری می کردم .زمانی که من پرخوری می کنم یا در لذت از آشپزی افراط کرده و یا تا خرخره غذا می خورم ؛ یعنی آماده ی پیروزی نیستم .من باید جسمم را آماده نگه دارم و نسبت به احساس ها و شرایطم آگاهی داشته باشم .وقتی غذا مرا مشغول نگه می دارد ، نمی توانم از هیچ چیز و هیچ کس آگاه باشم . برای آماده بودن و شنیدن پیام خداوند باید تمایل داشته باشم که قاشق ، چنگال و پرخوری را کنار بگذارم .گاهی وقت ها از طریق مراقبه ای در سکوت ، خواندن نشریه ها ، نوشتن و یا گوش سپردن در جلسه ها خداوند پیامش را به من می رساند .بنابر این لازم است که فکر و ذهن خود را باز نگه دارم تا هدیه ی خداوند را دریافت کنم . + نوشته شده در  یکشنبه هفدهم دی ۱۳۹۶ساعت 6:0  توسط سیمین  |  انجمن پرخوران گمنام خراسان ...

  "با پرهیز تمرکز و دل مشغولی مان نسبت به غذا کم می شود و خیلی چیزهای دیگر هم ما را رها می کند ." دوستان بهبودی 12 رها شدن از وسوسه ی غذا به وسیله ی پرهیز یک معجزه است .وقتی برای اولین بار این جمله ها را در بخش  "دعوت " از کتاب دوستان بهبودی خواندم ، به نظرم یک رویا بود .اما امروز آن رویا به حقیقت پیوسته است . در گذشته در تمام طول روز از خودم می پرسیدم "بخورم یا نخورم ؟" گاهی وقت ها تا خرخره می خوردم و گاهی وقت ها از خوردن جلوگیری می کردم .غذا اغلب مرکز توجه من بود ؛ حتی اگر مشغول خوردن هم نبودم . امروز 99/9 درصد اوقات ، هیچ علاقه ای به خوردن بی اختیار ندارم .وقتی وسوسه ی پرخوری بر می گردد ، از روی تجربه می دانم که اگر به آن " بها ندهم  " ، می گذرد . همانند بسیاری از دوستانم که از اعتیاد های دیگرشان رها شده اند ، من نیز پذیرفته ام  " برداشتن اولین لقمه ی اضافی  " یعنی نداشتن سلامت عقل .من تمایل دارم دردِ نخوردن را تحمل کنم .چون می دانم این احساس ها می گذرند و من لذت رهایی را دوباره تجربه می کنم .این گونه به معنای واقعی خودم را دوست دارم . من به فروتنی نیاز دارم و حاضرم هر کاری بکنم تا پرهیزم را حفظ کنم . + نوشته شده در  دوشنبه هجدهم دی ۱۳۹۶ساعت 6:33  توسط سیمین  |  انجمن پرخوران گمنام خراسان ...

  "کار ما این است : تمایل به رها کردن نگرش های قدیمی نظیر اعتماد به نفس،  شهرت طلبی ،تظاهر به ایمان که مانع تواضع و فروتنی ما شده بود ." وقتی به OA پیوستم ، درباره ی  ضرورت فروتنی شنیده بودم .نمی‌دانستم کدام یک از اعضای جلسه، نمونه فروتنی هستند و نمی دانستم که از آن فروتنی چه چیزی می خواهم . یک روز شنیدم فروتنی یعنی " تعلیم پذیر بودن و اینکه آماده ی یادگیری باشم. به خودم می‌گفتم :فکر کنم می توانم آن را انجام دهم." چیزهای زیادی برای من در  OAوجود داشت که یاد بگیرم .یاد بگیرم چگونه با خودم صادق باشم ،چگونه با کمک ابزارها بتوانم دوازده قدم را کار کنم .چگونه با رنج های قدیمی و جدید م کنار بیایم و چگونه اصول روحانی نهفته در قدم ها را در همه ی  امور زندگی ام م اجرا  کنم .هر روز به گونه‌ای آماده ی یادگیری می‌شوم. برای امروز ، من تمایل دارم روش های قدیمی را که برایم کار نکرد رها کنم و برای بهبودی از اعتیادم به غذا تلاش کنم. + نوشته شده در  جمعه پانزدهم دی ۱۳۹۶ساعت 11:45  توسط سیمین  |  انجمن پرخوران گمنام خراسان ...

  "هنگام روبه رو شدن با مشکل ها یا تصمیم گیری هادر مورد غذا یا درباره ی زندگی و یا در مورد احساس های افسار گسیخته،به گونه ای جدید واکنش نشان خواهیم داد.به جای عمل کردن براساس میل آنی به میزان کافی صبر کرده تا به اراده ی خدا پی ببریم."دوازده قدم ودوازده سنت پرخوران گمنام ص 35 من یاد گرفتم به خداوند اعتماد کنم تا از من مراقبت کرده و درمقابل پرخوری بی اختیار به من کمک کند.خداوند  "یک روز یک روز   "  نیرو ،توانایی و عشق خود را با گرفتن وسوسه ی غذا،ثابت می کند. لحظه به لحظه ،اراده و زندگی ام را به او می سپارم. چرا که می دانم من در جایگاهی نیستم که شخص خاصی،مکان خاصی ،چیزی،وضعیتی ،موقعیتی و یا اتفاقی را کنترل کنم. همچنان که اعتماد می کنم ،درگیری های ذهنم کمتر می شوند و واکنش های جدیدی دربرابر نگرانی ،ترس،دلواپسی ،ناامیدی وبدون انگیزه بودن را تجربه می کنم.گاهی وقتها زانو زده وصورت بر خاک می مالم وگاهی با تمایل تقاضای کمک می کنم. هنگامی که در درد و رنج هستم یا با صدای بلند دعا می کنم وخواسته هایم راروی کاغذ نوشته ،و آن را در " جعبه ی نامه ای به خداوند " می اندازم. این گونه آرامش ذهنم باز می گردد ،اعتمادم افزایش می یابد و یک روز دیگر از جنون بی اختیار رها می شوم. من دیگر از زندگی با خودم رنج نمی برم. + نوشته شده در  سه شنبه پنجم دی ۱۳۹۶ساعت 17:36  توسط سیمین  |  انجمن پرخوران گمنام خراسان ...

" در برخی موارد رفتار ما همراه با سلامت عقل نبوده است .به طور مثال در پاسخ به نیاز عاطفی فرزندانمان که خواستار توجه بیشتری بودند ، فریاد می زدیم ..." دوازده قدم و دوازده سنت پرخوران گمنام  ص 20  اولین باری که از درهای OA  وارد شدم ،یک دیوانه ی زنجیری ، بسیار خشمگین و هزیان گو بودم .شِکَر ، مهم ترین "مُخَدِّر مورد انتخاب من" بود. واقعاً اثرهای زیان باری روی شخصیت من و روی بدنم گذاشته بود . وقتی کتاب دوازده قدم OA  چاپ شد و من عبارت بالا را در قدم دوم خواندم ، اطمینان داشتم " شما مردم " در اتاق نشیمن بودید و مرا نگاه می کردید . به لطف خدا وند و OA  ، من از ماه مارس 1990 به شِکَر لب نزدم و هیچ چیزی را بی اختیار نخوردم . وقتی به ندرت صدایم را برای پسر و دختر نوجوانم بلند می کنم ، بلافاصله قدم دهم را تمرین می کنم . هر دوی آنها به طور غیر قابل وصفی انسان های باوقار و شگفت انگیزی شده اند .   من از OA و شعار  " دوباره به برنامه باز گردید : سپاس گزارم . ما همگی یک بار دیگرخانواده ای با محبت و شاد هستیم . + نوشته شده در  چهارشنبه ششم دی ۱۳۹۶ساعت 10:0  توسط سیمین  |  انجمن پرخوران گمنام خراسان ...

  "ما باید این واقعیت را بپذیریم هرنقص شخصیتی که امروز با آن مواجه هستیم؛دردورانی از زندگی برای مان کار کرده است ."دوازده قدم و دوازده سنت پرخوران گمنام ص 65 وقتی از سودها و فایده های هریک از نقص های اخلاقی ام آگاه شدم و به آن اقرار کردم،هراسان شدم.من بدون استفاده ازاین ابزارهای قدیمی،چگونه ازعهده ی حل مسائلم بر می آمدم؟به احتمال زیاد گیر می افتادم و به یک شخص تنها،تنبل و بی شخصیت تبدیل می شدم. اما بعدها فهمیدم که هر یک از نواقصم که در گذشته باعث حل مسائلم می شدند،یک نقطه ی مقابلی هم دارند .اگر من عصبانی هستم،خداوند می تواند مرا آرام کند.اگر من شخص غیر فعالی هستم ،خداوند می تواند مرا فعال کند.اگر من از خداوند بخواهم که خودخواهی مرا با از خود گذشتگی جایگزین کند،پس می توانم اطمینان داشته باشم که حتما انجام می شود. بنابراین وقتی خداوند کمبود های اخلاقی مرا برطرف کند،من همیشه قادر خواهم بود که از عهده ی مسائلم برآیم. این راه حل های جدید یعنی  :  آرامش،فعالیت واز خود گذشتگی  از راه حل های قدیمی ام یعنی : خشم،غیر فعال بودن و خودخواهی بهتر است. هریک از نقص های اخلاقی من با نقطه ی مقابلش که همان فضایل اخلاقی است جایگزین می شود ومن مهارت های جدیدی را یاد می گیرم که زندگی ام را نجات می دهد. این ابزارهای جدید قوی تر ،شجاعانه تر و هیجان انگیز تر از ابزارهای قدیمی ام هستند. خداوند هیچ وقت مر انجمن پرخوران گمنام خراسان ...

  "فروتنی را در انجمن به گونه ای درک می کنیم که در طبقه بندی ارزشی ما را نه بالا تر و نه پایین تر ازدیگران قرار می دهد."دوازده قدم و دوازده سنت پرخوران گمنام ص68 بسیاری از ما درمواقعی که غذاخوردن مان نظم دارد هم احساس ناامیدی می کنیم .چرا که هنوز بقیه ی زندگی مان آشفته وخارج از کنترل است . ما با افرادی که با ما هم عقیده نیستند ومثل ما فکر و رفتار نمی کنند برخورد می کنیم .بعضی اتفاقها به دلخواه ما نیستند . وقتی به عقب برمیگردیم ،متوجه می شویم همچنان در صدد کنترل کردن هستیم .اما این خلاف فروتنی است که افراد واتفاق هارا کنترل کنیم . من برای ازبین بردن پارسانمایی وخودخواهی ام که مانع بهبودی کاملم شده ،به فروتنی واقعی نیاز دارم. گاهی وقت ها که احساس می کنم بهترازدیگران هستم ،باید به یاد داشته باشم فروتنی واقعی به دنبال برترجویی و قدرت طلبی نیست.بلکه به دنبال برابری وارتباط با انسانها است. تنهاکاری که من می توانم انجام دهم این است که یک روز یک روززندگی کنم واعتماد داشته باشم که خداوند برنانه ی دارد. وقتی نقص های اخلاقی ام رادر قدم ششم وهفتم به خداوند می سپارم ،با فروتنی می فهمم که من نمی دانم چه چیزی برای جهان بهترین است ومن مسئول این جهان نیستم. همچنان که به دنبال ارزش و جایگاهی هستم که خداوند برای من درنظرگرفته،باید بدانم که آرامش وفروتنی به همراه پذیرش است. + نوشته شده در  جمعه ه انجمن پرخوران گمنام خراسان ...

  "چگونه یک انسان بالغ یاد می گیرد که شور و نشاط خود را ابراز کند ؟ شاید این امکان‌پذیر نباشد چیزی را که یک بار گمشده ،پیدا کرد. اما در برنامه بهبودی این امکان وجود دارد. هر چه بیشتر تمرین می‌کردم مثل کودک شاد باشم ، موفق نمی‌شدم .برای امروز ص 356 به عنوان یک فرد بالغ ،اغلب همه چیز را سخت و جدی می گرفتم .من زیاد روحیه شوخ طبعی نداشتم . نه جوک می گفتم و نه از شنیدن  آن استقبال می‌کردم . قبل از کارکردنِ دوازده قدم OA و برنامه بهبودی ،من به طرز بیمار گونه ای جدی بودم .همین مسئله می‌تواند یک فرد را مبتلا به افسردگی ،ناراحتی ،ناامیدی و خودخواهی کند . قدم های های چهارم تا نهم مرا راهنمایی کرد تا روحم را  از ناپاکی های گذشته خالی کنم. وقتی آن  ناخالصی‌های روحم از بین رفتند، فضایی برای دریافت نور به وجود آمد .روحم با نیروی برترم همراه شد. من توانستم شور و نشاطی را که در زندگی گم کرده بودم پیدا کنم .همان شور و نشاطی که در زمان بیماری پرخوری بی اختیار از دست داده بودم . اکنون می توانم زندگی همراه با سلامتی را تمرین و تجربه کنم . آیا این بدان معنی است که من همیشه با نشاطم؟البته که نه .من می دانم که بیماری مرموز و کُشنده دارم .امروز من یک حالت شوخ طبعی به دست آورده ام و روحم  آزاد است که یک زندگی پُر برکت داشته باشم . + نوشته شده در  شنبه نهم دی ۱۳۹۶ساعت 10:35  توسط سیمین  |  انجمن پرخوران گمنام خراسان ...

  "شاید به عنوان یک عضو  OA ساعت های زیادی را صرف خدمت کردن به دیگران کنیم." دوازده قدم و دوازده سنت پرخوران گمنام ص 161 من در گروه خانگی ام متوجه شدم افرادی که در بهبودی می مانند ،کسانی هستند که به خدمت کردن ادامه می‌دهند .خدمت این فرصت را به من داد که خود را از یوغ بندگی و خودخواهی هایم آزاد کنم . من این رهایی را با تمرکز بر روی چیزهایی بیرون از خودم به دست می آورم. هر بار که بر روی گفته ی یکی از اعضای  OA تمرکز می کنم یکی از بندهایی را که مرا به بیماری ام و صل کرده،  پاره می کنم. هر بار که برای خدمت به جلسه می‌روم و سعی می کنم که بگویم چه چیزی برای OA در کل بهترین است ، نه اینکه چه چیزی برای من بهترین است ، یکی از بندهایی را که مرا به  بیماری ام و صل کرده ، پاره می کنم .هر بار که به صحبت های یک پرخوربی اختیار دیگر گوش می‌دهم و او  را به بهبودی تشویق می‌کنم ، یکی از بندهایی را که مرا به بیماری ام وصل کرده پاره می کنم. هر بار که خدمت می کنم بدون این که ساعت ها را بشمارم و به دنبال پاداش باشم ،پُر از احساس رهایی ،دوستی ، شادی و بهبودی می شوم و بهتر می‌توانم به پرهیزم ادامه دهم . + نوشته شده در  یکشنبه دهم دی ۱۳۹۶ساعت 7:54  توسط سیمین  |  انجمن پرخوران گمنام خراسان ...

"بپذیرید که ممکن است بارها برای خوردن بی اختیار وسوسه شوید .تجربه نشان داده که این گونه احساس ها می گذرند . به یاد داشته باشید که هربار با موقعیتی وسوسه برانگیز رو به رو می شویم و بدون پرخوری بی اختیار آن را طی می کنیم ، باعث می شود که دفعه ی بعد گذر از موقعیت وسوسه برای مان راحت تر باشد .ما می توانیم بدون پرخوری بی اختیار زندگی کرده و پرهیزمان را حفظ کنیم."     اول فکر کن   وسوسه و اجبار بیشتر وقت ها همراه من هستند . ولی سعی می کنم به غذا فکر نکنم .به هر حال بعضی وقت ها هنوز هم فکر غذا ذهن مرا مشغول می کند .در این شرایط به خود یادآوری می کنم که تنها نیستم و اگر وسوسه ی غذا دارم ، یک گناهکار نیستم . من به خودم ثابت کردم که وقتی در برابر وسوسه ، پرهیز می کنم ، دفعه ی بعد راحت تر هستم و عادت به پرهیز در من قوی تر می شود .اما اگر بی اختیار بخورم ، وسوسه و اجبارم قوی تر می شود .ممکن است تا خرخره نخورم ، ولی فکر غذا در من افزایش می یابد و مشکل هایم بیشتر می شوند . نیروی برترم این حق انتخاب را به من داده که بتوانم بگویم :"من نمی خواهم آن را بخورم و مسیر فکر خود را عوض کنم .می دانم چه اتفاقی خواهد افتاد ." من یاد گرفتم که به یک طرف دیگزر بروم ، راه پرهیز را انتخاب کرده و به آن ادامه دهم .احساس ها می گذرند و من اغلب وسوسه را فراموش می کنم . چه هدیه ای ! + نوشته شده در  دوشنبه یازدهم دی انجمن پرخوران گمنام خراسان ...

  "برای افراد پرخور  : نه تنها به وزن طبیعی باز می گردید ، بلکه از همه مهم تر زندگی‌تان تغییر می‌کند و احساسی در شما به وجود می‌آیدکه جلوتر و مقدم تر از احساسی است که در زمان پرخوری بی اختیار داشته اید ." دوستان بهبودیص 258 و 259 وقتی برای اولین بار به OA آمدم  ،همه تلاش هایم برای داشتن یک پرهیز محکم شکست خورده بود . به خواندن این جمله ادامه دادم من می‌خواستم آن را باور کنم. اغلب آن را برای تازه واردین در حال عذاب می‌خوانم.  اکنون می توانم تجربه‌هایم را برای آن ها بازگو کنم و بگویم این جمله حقیقت دارد . قبل از آمدن به OA و قبل از پرهیز نمی‌دانستم چه  انرژی نهفته ای برای محبت ،ذکاوت و داشتن یک زندگی روحانی در درون من با خوردن بی اختیار حبس شده بود. اکنون می دانم آن جمله درست است .من شاهد زنده ی درستی این جمله هستم . + نوشته شده در  سه شنبه دوازدهم دی ۱۳۹۶ساعت 7:15  توسط سیمین  |  انجمن پرخوران گمنام خراسان ...

  "فرایند نوشتن بیشتر از هر ابزار دیگری می تواند به ما کمک کند و موجب می‌شود که ما با احساس های حقیقی خود روبرو شویم .با نوشتن ،احساس‌هایی که سالها در درون ما پنهان شده و موجب آشفتگی ما گشته بودند ،مشخص می شود." دوازده قدم و دوازده سنت پرخوران گمنام ص 78 و 79 نوشتن ابزاری است که ارتباط مرا با نیروی برترم حفظ می کند و به من کمک می کند بفهمم چه چیزی و در چه زمانی موثر است .نوشتن راحت است ، هنگام نوشتن نمی‌توانم ناصادقی داشته باشم و روشن‌بین هستم. از زمانی که به OA آمدم، نوشتن بیش از هر مشاوری به من کمک کرده و من از انجام آن لذت می برم . هنگامی که عصبانی هستم ، با نوشتن خشمم کم می‌شود . در نوشتن مجبور نیستم از کلمه ی " من " استفاده کرده و یا  دیگران را سرزنش کنم. با نوشتن می توانم از خداوند به خاطر چیزهایی که برایم اتفاق افتاده ،شکرگزاری کنم. آن وقت می فهمم این اتفاق‌ها فقط به خاطر من نبوده ، بلکه به خاطر خداوند و من بوده است. وقتی چیزی را مرا ناراحت و نگران می کند ، می توانم ترس هایم را بنویسم  .وقتی نمی توانم یک ارتباط روحانی داشته باشم ، می‌توانم به خداوند و یا کودک درونم نامه بنویسم . من ابزار نوشتن را برای بهبود ی ام ، زندگی  ام و رابطه هایم ضروری می‌دانم. + نوشته شده در  چهارشنبه سیزدهم دی ۱۳۹۶ساعت 7:6  توسط سیمین  |  انجمن پرخوران گمنام خراسان ...

  "تنها روش نادرست مراقبه ،انجام ندادن آن است . " دوازده قدم و دوازده سنت پرخوران گمنام ص 99   یکی از مهم ترین چیزهایی که از راهنمایم یاد گرفتم این بود که چه گونه به مراقبه کردن عادت کنم . او به من چند چیز در این مورد یاد داد : برای تمرین مراقبه ، تمایل حقیقی و صادقانه داشته باشم . در پایان هر روز از خودم بپرسم : آیا امروز مراقبه کرده ام ؟ اگر مراقبه نکردم ، خودم را سرزنش نکنم . برگردم و به روزم فکر کنم .آیا می توانستم کارهای امروز را به گونه ی     دیگری انجام دهم ؟ به خودم یاد آوری کنم چرا می خواهم مراقبه کنم ؟ به طور مرتب در سر جای خود مراقبه داشته باشم. + نوشته شده در  پنجشنبه چهاردهم دی ۱۳۹۶ساعت 4:0  توسط سیمین  |  انجمن پرخوران گمنام خراسان ...